4 Haziran oğlum, 5 haziran tarek Antalya'ya geldi. 6 Haziran Kuzen evlendi. Tarek, 12 haziran Kahire'ye geri döndü.11 Haziran oğlum vize almak için İstanbul'a gitti. Salı sabah ben yazlığa gideceğim vs vs vs...

Dün 42 oldum.Eskiden ne kadar hevesle beklerdim doğum günümü, yağmur yağarsa yeni sezon için alınan kıyafetlerimi giyemez mutsuz olurdum. Annem doğumgünüme gelen arkadaşlarıma hediyeler alırdı.
Dün ise evden öğlen çıktım, saçlarımın rengini değiştirdim. Bütün gün amaçsızca gezdim, bir kahve içtim ve eve döndüm. Kutlama falan da istemedim. Ne kadar kasvetli bir kadın oldum yarabbi!

Amerikan diyarından bizim oğlanın müstakbel kaynanası haziran sonu teşrif edecekmiş. Bir iki hafta kalacakmış ki bu iki hafta olur sanırım.Saat farkından bir kaçgün kendine gelemez.
Dedim" oğlum seni mi isticek? " Cevap "ne alaka?" Kadın bunların arkadaşlıklarına epey direnmişti. (Yazmışımdır sanıyorum o kısımları. İyice unutur oldum.) Bizim ki gitti kıymete bindi, binsin tabii de yani böle çocuğumu elden almak istermiş gibi durumlar varmış hissine kapıldım. Kıskanç mıyım neyim?

Bu sene benim bebem okul konusunda bana/ bize kan kusturdu. Yayılmışta yayılmış.Annem iki ay yanında kaldı ders çalıştırmak için .Sadece bunun için özel gitti ama o da baş edemedi. Şimdi de okuldan atılma korkusu sarmış. Her sınav zamanı son dakika ders çalışmaya oturuyor, sonra bana dua edin diye tel açıyor. Sayesinde imam olduk bu da karşılığında bir mezun olsa daha iyi olur.

Bu arada okuduğum bir kitaptan bahsetmek istiyorum "Klüp Bilderber", yazarı Daniel Estulin. Araştırma türü bir kitap. Kitabın arka bölümündeki mini özetin özetini yazayım size.

Dünyanın en güçlü adamları ilk kez 1954 yılında Hollanda'nın Oosterbeck adlı kentinde Bilderberg Otelinde toplandılar. Burada dünyanın geleceğini tartıştılar ve ayrılırken her yıl tekrar buluşmaya karar verdiler. O zamandan bu yanada insanlığın geleceği hakkında kararlar vermek için bir araya geliyorlar. Kimler yok ki katılanlar arasında! Galiba bir tek siz ve ben kalmışız katılmayan :)) Detaylar kitapta.
Yazarın internet sitesi http://www.danielestulin.com/

Anneler günümüz kutlu olsun.

28 Mart memlekete geldim ama gece ucakta anıden bogazım agrımaya basladı. Antalya uçağını beklerken ise ateşim çıktı. Babam beni almaya ilaclarla geldi. Dudaklarım patladı ateşten.Dün dahil, tuvalete zor gidiyordum. Bugün ne dişlerim birbirine değiyor, ne hala yutkunabiliyorum ama ateşim düştü ve yerimden dogrulabiliyorum. O kadar açım ki biraz once mini kase pilav ve yogurt karıştırdım, tatlı kaşığı ile yemeye çalıştım, bitiremedim.
Herneyse, ben kızımı cok özledim. Onu düşününce gözlerim doluyor. O bir kediden cok fazla benim için. Evdekiler hayvan sevse onuda getirir götürürüm ama bizim evde oğlum hariç kimse hayvan sevmiyor:(((

Geçen hafta cuma günü kedicim ameliyat oldu. Zaten dışarı çıkmaktan korkuyor, veterinere giderken arabada çok miyavladı. Doktora gelincede dondu kaldı garibim. Söylediklerine göre geç bayılmış, Eve geldikten bir saat sonra kendine geldi, yanımda tutarsam oturuyor, aksi halde carpa carpa yürümeye çalışıyordu. İki gün bizi reddetti, titredi durdu ama akşamları yanımızda yattı. Resmen depresyon geçirdi. 3.Gün kontrole gittik, Sevgi'nin tavsiyesiyle bu sefer taşıdığım kutuyu örttüm ayrıca arkaya yanına oturdum, bu sayede biraz olsun rahatladı. Şimdi dikişleri döküldü, oynuyor, keyfi yerinde. Doktor" bir veya iki sefer period dönemindeki gibi belirtiler olabilir" dedi.Vücudunda kalan hormonları atana kadar bu olurmuş.